Owoce na odporność

5 października 2021
W okresie jesiennym warto sięgnąć po produkty, które poprawią naturalną odporność organizmu na infekcje. Jest to czas dojrzewania wielu owoców, które stanowią cenną broń w walce z wirusami i bakteriami. Można tu wymienić np. owoce jarzębu, berberysu, głogu, bzu czarnego, rokitnika i dzikiej róży. Są one doskonałym źródłem witamin, soli mineralnych, barwników oraz wielu innych związków, ważnych dla zachowania zdrowia.
Owoce na odporność

   Surowca leczniczego dostarczają także inne gatunki róż, tj.: róża francuska (Rosa gallica L.), róża girlandowa (Rosa cinnamomea L.), róża pomarszczona (Rosa rugosa Thunb.) oraz róża stulistna (Rosa centifolia) [7]. Róże mają bardzo długą historię. Sadzono je w antycznych ogrodach Babilonii, Persji, później Grecji i Rzymu [8]. Miały wówczas znaczenie mistyczne. W celach leczniczych stosowano głównie różę francuską, różę stulistną oraz różę dziką, o której nieco szerzej. Róża dzika jest gatunkiem zbiorowym, wielopostaciowym o dużej zmienności. [4].
   Rośnie na stanowiskach naturalnych w Polsce. Jest także uprawiana na plantacjach. Surowiec leczniczy stanowią owoce róży z nasionami (Rosae fructus cum semine). Zbiera się je, gdy są intensywnie czerwone i twarde, następnie suszy rozłożone cienką warstwą w temperaturze od 50oC do 60oC. Można także suszyć owoce pozbawione „nasion”, po przekrojeniu owocu rzekomego i wydobyciu orzeszków. Otrzymuje się w ten sposób owoc drążony (Rosae fructus sinesemine) [4]. Owoc róży dzikiej zawiera ok. 1,8% (nawet do 6%) witaminy C, prowitaminę A, karotenoidy (m.in. beta-karoten, likopen), ksantofile, witaminy z grupy B, witaminę E (ok. 70 mg/100 g), K, P (bioflawonoidy) [4]. Ważną grupę związków biologicznie czynnych w surowcu stanowią flawonoidy (m.in. astragalina, izokwercetyna i tylirozyd) oraz garbniki, olejek eteryczny (ok. 0,03%), kwasy organiczne (jabłkowy, cytrynowy 1,5%, bursztynowy) oraz sole mineralne: potas, wapń, fosfor, magnez, a zwłaszcza żelazo [2, 3, 4,5]. Z nasion (właściwie owoców) róży dzikiej otrzymuje się olej tłusty, zawierający 40% kwasu linolowego, 40% kwasu alfa-linolenowego oraz witaminę A [5]. 



1. Anioł-Kwiatkowska J., 1992, Rośliny kosmetyczne. WSiP, Warszawa, 200.
2. Czikow P., Łaptiew J., 1988: Rośliny lecznicze i bogate w witaminy. PWRiL, Warszawa 308-311.
3. Głowniak K., Skalicka-Woźniak K., Widelski J., 2011: Oswajanie dzikiej róży… Panacea 4(37), 22-24.
4. Kohlmünzer S., 2000: Farmakognozja. PZWL, Warszawa, 536-537.
5. Osińska E., 2006: Róża dzika, lecz oswojona… Panacea 4(9), 10-13.
6. Ożarowski A., Jaroniewski W., 1987: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. IWZZ, Warszawa, 93-96, 328-331.
7. Pióro-Jabrucka E., 2018: Historie ziołowe. Róża dzika – (Rosa canina L.) Aromaterapia 4(94), 54-65.
8. Strzelecka H., Kowalski J., 2000: Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa. PWN, Warszawa, 488-490.